من عُربان أصال هيبة و وقار فى كبيرنا
على الجار و الغريب دايما يدفّق خيرنا
يردوه لينا لو تاه فى البوادى بعيرنا
الدبّوكة فى الصحراء يقودها صغيرنا
****
من زمن أنا بأقول فن النميم ليه ناسُه
و اللى يخُش محرابنا بيخلعه مداسُه
أعمامنا الكبار من بدرى وضعوا أساسُه
و إحنا نسير على الدرب و نكون حُرّاسُه
****
أنا شايف النميم ضلك أتعدم وزّإنُه
و " أبو حديدة " فى كل المجالات زانُه
و روت الصحرا لما " شحات " فتح خزّأنه
أنكّس عَلمُه لو كان تتكسر أوزانه
****
أنا مش قادر أكتب فى عينيكى كلام
تتوه منى الحروف و تتبعتر الأرقام
حياة و وطن و بيت و ملاذ و عشق و هيام
و بأشوف فيهن شعاع كالبرق بعد ظلام
*****
قالت لي بريدك يا وِليد الخالة
قلبى بيعشقك و الروح إليك ميالة
من بعد العِشا زاير لبيتنا تعالى
فرصة للقا و تشرح لأمى الحالة
****
أنا سابح فى بَحَر عينيك مع التيار
و بأدعى من الغرق نجينى يا ستار
ولما قلَّ الرموش عرقى صَبح نتّار
لكن سيف عيونك فى الغمد بتار
